Eşimle 6 yıllık evliyiz. 2 yavrumuz var. Aramızda belli bir mesele yoktu.

Lütfen abartma” deyince zavallı annenin sarılmak amacıyla açılan kolları iki yanına düştü. Peki yavrum dediğin gibi olsun deyip uzun uzun evladının yüzünü seyrettikten sonra derin bir iç çekip hemşireyle eş güdümlü yürüyüp gitti. Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ne olursa olsun onun yavrusuydu sarılamamış kokusunu amacıylae çekememişti.Annesini hastanede bırakan oğlu eve gidip karısını alıp kaynanasına kahvaltıya gitti. Damadını karşısında gören kaynana, “Hayırdır oğlum annen hastaneye yatmadı mı?” diye sorunca damadı “Evet hastanede. Sabah götürdüm yatırdım birazdan ameliyata girecek” deyince hayretler içersinde kalan bayan “Aman oğlum namacıyla anneni orada sahipsiz bırakıp geldin?” deyip kocasına döndü ve “Bey kalk anında hastaneye gidiyoruz o bayancağızın bizden diğer kimsesi yok onu oralarda bir başına bırakamayız.Bugün ona yarın bize…” derken kınayan gözlerle hem damadına hem de kızına bakıyordu. Kaynanasının sözleriyle utangaç olan damat tamam hadi hep eş güdümlü gidelim deyip hastaneye gelmişlerdi. Onlar hastaneye geldikten bir saat sonra ameliyathanamacıyla çıkan hekim Fidan Seri’ nin yakınları kim deyince oğlu ayağa kalkıp “Ben oğluyum” dedi.Doktor kafasını önüne eğip “Çok üzgünüm annenizi kurtaramadık. Maalesef kanser her konumunu sarmış” dedi. Herkes donup kalmıştı. Kaynanası gözyaşları içersinde damadına ve kızına dönüp”Evet çocuklar şunu unutmamalısınız ki anne ve babalar ölümsüz değildir. Her fani gibi onlar da bir gün göçüp giderler. Onun amacıyla kıymetleri yaşarken bilinmeli; öldükten sonra işlemiş ola…” dedi.Zavallı Fidan son kez özene bezene temizlediği ve oturmak nasip olmadığı evinden alınıp çok sevdiği kocasının eş güdümlüinde toprağa verileli bir hafta olmuştu. Oğlu bundan sonra gideceği,arayıp soran kimsesi olmamanın hayatta tek başına kalmanın ne demek olduğunu anlamıştı ama bundan sonra çok geçti. Şimdi annesinin mezarı başında oturmuş hem ağlıyor hem de “Anne beni affet! Nereden bilecektim o sarılmak isteğinin son sarılma olacağını.” derken eğilmiş toprağını öpüyordu. Evet,o gün Bayramdı ve bundan sonra elini öpeceği bir annesi yoktu.ŞUNU UNUTMAYALIM” ÜZENLERİN ÜZÜLDÜĞÜ VAKİT’DE GELİR.” Devamını okumak için lütfen sonraki sayfaya geçiniz..